اثربخشی درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر خستگی بر ابعاد خستگی روانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس(MS): یک مطالعه‌ی موردی

مقدمه: خستگی یکی از شایعترین مشکلات بیماران مبتلا به ام.اس می­باشد که اثرات منفی زیادی بر زندگی آن­ها دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر خستگی در سه بعد جسمانی، شناختی و اجتماعی خستگی در بیماران مبتلا به ام.اس بود. روش: در این پژوهش از طرح تک آزمودنی از نوع چند خط پایه­ای استفاده شده است. نمونه­ی این پژوهش 3 نفر از بیماران مراجعه­کننده به انجمن ام.اس بودند که از خستگی شکایت داشتند و ملاک­های ورود و خروج پژوهش را دارا بودند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه­ی مقیاس تاثیر خستگی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از درصد بهبودی و اندازه تاثیر استفاده شد. یافته­ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده­ها نشان داد اندازه تاثیر محاسبه شده در بعد جسمانی مقیاس تاثیر خستگی در مرحله پس از درمان و مرحله پیگیری 45 روزه به ترتیب، 991/. و 989/. است. اندازه تاثیر در بعد شناختی در مرحله پس از درمان و مرحله پیگیری 76/. و در بعد اجتماعی نیز به ترتیب، 83/. و 80/. به دست آمد. نتیجه­ گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان می­دهد که درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر خستگی در کاهش خستگی جسمانی، شناختی و اجتماعی بیماران مبتلا به ام.اس موثر بوده و می­تواند به عنوان یکی از گزینه­های تاثیرگذار در کاهش ابعاد جسمانی، شناختی و اجتماعی خستگی در بیماران مبتلا به ام.اس در کنار سایر مداخلات دارویی و غیردارویی مورد استفاده قرار گیرد.